Het is waar wat ze zeggen: Angkor Wat is een absoluut hoogtepunt. Toch vonden we twee dagen tempels kijken meer dan genoeg en renden we ook niet meteen na aankomst in Siem Reap naar een tuk tuk om ons ernaar toe te laten brengen.
Nee zeg, wij waren vroeg opgestaan en hadden zes uur in de bus doorgebracht. In tegenstelling tot wat je misschien zou denken, is de weg tussen Phnom Penh en Siem Reap behoorlijk slecht. Bijna de helft van de route ligt er geen asfalt! Het gaat dus allemaal niet zo hard en het hobbeldebobbelt flink, wat op zich allemaal niet zo’n probleem is, maar wij hadden Merijn bij. En die houdt nu eenmaal nog geen tien seconden zijn mond. Laat staan dat-ie stil zit…
Gelukkig hadden we weer een fijn hotel waar we lekker konden bijkomen. Net na aankomst barstte er een enorme bui los (de eerste op onze reis) en de paden stonden blank. Maar wij zaten inmiddels lekker onder het afdak van het restaurant, drankje erbij en Merijn ging helemaal los in de plassen. Niets zo leuk als springen tot het boven je hoofd spettert! En met een temperatuur van 32 graden is dat allemaal prima te doen.
Backpacker paradise
Ook de volgende dag lieten wij Angkor Wat (en al die andere tientallen tempels) nog even aan ons voorbij gaan. We stonden relaxed op en nadat het ontbijt achter de kiezen was, liepen we op ons gemakje naar het centrum van Siem Reap.
Of nou ja, gemakje? Het liefst bleef je niet te lang buiten, want wat was het warm! Vooral omdat er zo’n hoge luchtvochtigheid is, maar een paar minuutjes in de volle zon was eigenlijk al niet te doen. We doken dan ook al snel de overdekte markt in (shoppen!) en gingen vervolgens op zoek naar een plek om iets te eten en te drinken.
Iets wat je kunt zien als een heel moeilijke óf als een heel gemakkelijke opgave.
Siem Reap is namelijk een enorm levendig en bruisend plaatsje. Vol met backpackers en daardoor puilt het ook uit van de cafés, restaurants en winkeltjes. Er is dus keuze genoeg, maar dat kan het natuurlijk ook wel weer moeilijk maken. Dat probleem hadden wij echter niet. Laura had namelijk haar huiswerk goed gedaan, dus er was deze middag maar één mogelijke plek om naartoe te gaan: The Yellow Sub-Bar. Inderdaad, een Beatles-themed café.
Dat konden we natuurlijk niet overslaan! Maar eerlijk is eerlijk, de plek viel een beetje tegen. Alle posters aan de muur en overige versieren waren inderdaad een feestje om naar te kijken, maar er werd binnen gerookt en de bovenverdieping was nog niet open, waardoor we noodgedwongen buiten gingen zitten. Niet echt ideaal dus, maar hej, we zijn er geweest!
Majestueus Ankor Wat
En dan was het eindelijk zo ver: Ankor Wat. De reden dat mensen naar Cambodja gaan. Want dit imposante bouwwerk wil je natuurlijk eens in je leven gezien hebben!
Wij dus ook, uiteraard.
Een populaire activiteit is om ’s ochtends héél erg vroeg op te staan om naar de zonsopgang te kunnen kijken. Maar het zal natuurlijk geen verrassing zijn dat wij dat mooi aan ons voorbij lieten gaan. In plaats daarvan hadden wij voor twee dagen een privé-tour geregeld waarbij we rondgereden werden in een airco jeep. Lekker decadent, maar met die hitte echt geen overbodige luxe. Want warm, dat is het in Cambodja wel!
We begonnen al meteen met de naamgever van deze toeristentrekker zelf, de Ankor Wat. We waren niet de enigen, maar dat mocht de pret drukken. Mooi! Onze gids begon geestdriftig bij iedere stap uit te wijden over de complete geschiedenis van de tempel, maar dat was vooral voor Merijn toch iets te veel van het goede. Die klom ongeveer letterlijk tegen de muren omhoog en dat kon natuurlijk niet de bedoeling zijn. Dan maar in een iets hoger tempo er doorheen, wat ook met het snoeihete weer echt niet zo erg was. De verkoeling van de airco was na zo’n uitstapje toch echt meer dan welkom…
Tempels, tempels en nog meer tempels
Bovendien stonden er nog meer tempels op het programma. Natuurlijk Ta Phrom, de tempel die in één klap beroemd werd door te figureren in de film Tomb Raider. En het is ook echt een mooie plek, met gigantische bomen die uit de ruïnes omhoog schieten, smalle, doolhofachtige gangen én natuurlijk een geocache. Want ja, ook op heilige plekken kun je Tupperwarebakjes verstoppen.
Een andere cache vonden we in de verlaten tempel Ta Nei. In tegenstelling tot het overbekende Ankor Wat en Ta Phrom, was hier helemaal niemand. Errug gaaf dus, deze ‘privé-tempel’.
We hebben nog meer tempels bekeken, maar eerlijkheidshalve moeten we bekennen dat we nu zo snel niet meer weten welke… Wat we wél hebben onthouden, is dat we de dag hebben afgesloten met Bayon, een grote tempel met maar liefst 54 torens (een heilig getal) met daarop in totaal 216 gezichten van Avalokiteshvara. Met het licht van de ondergaande zon was dit een fenomenale plek – echt enorm mooi. Ankor Wat mag dan wel de bekendste van het stel zijn, maar Bayon doet qua mooiheid hier zeker niet voor onder.
It’s raining… temples?
De volgende dag gingen we natuurlijk weer verder met tempels kijken. tempels en vlinders, want we begonnen de dag met een bezoek aan de vlinderboerderij. Op papier klonk het indrukwekkender dan in de praktijk, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken. Vlinders kijken is altijd leuk.
Het lag bovendien toch op onze route naar Banteay Srei – volgens de boekjes het toppunt van kunstzinnig vakmanschap in de Ankor-tijd. Wie van beeldhouwkunst houdt, kan hier dan ook zijn hart ophalen. Zorg wel voor een draagbare ventilator, want sjongejonge, wat was het hier warm!
Een heel andere ervaring hadden we daarentegen bij de tempel die we daarna bekeken. Daar begon het namelijk onwijs te hozen! Hallo tropische regenbui. Gelukkig konden we schuilen in het stukje tempel waar nog wel een dak op zat. En eigenlijk was het ook wel heel idyllisch, zo’n tempel bekijken in de stromende regen.
Na zo’n stortbui is het overigens niet afgekoeld ofzo, de temperatuur gaat in 5 seconden gewoon weer naar de 32 graden. Het is alleen nóg vochtiger…
Wie wat bewaart…
En ja, ook op deze tweede dag van ons bezoek aan het Ankor Wat-gebied bezochten we weer meerdere tempels. Maar de namen? Voor wie het echt wil weten, zoeken we het nog wel een keertje op. Voor nu mag je ons geloven als we zeggen dat het allemaal heel erg mooi was en zeker het bezoeken waard. Twee dagen was voor ons echter wel even genoeg, hoewel er nog veel meer te bekijken is. Ach ja, kunnen we nog eens terugkomen!
Het gaf ons bovendien de mogelijkheid om nog een dagje lekker te ‘niksen’ voordat we weer aan onze volgende reisetappe zouden beginnen: met de bus van Siem Reap naar Bangkok. Een tochtje van acht uur en natuurlijk het te voet overstekken van de grens tussen Cambodja en Thailand. Spannend!