Onze eerste indruk van Cambodja was duister. Iets wat enkel te wijten was aan het feit dat we in het donker aankwamen op het internationale vliegveld van Phnom Penh. Een grote naam trouwens, voor een vliegveldje van dit formaat. Bij aankomst moet je in de rij voor je visum, vervolgens ga je door de douane en dan mag je bij één van de drie bagagebanden je koffers ophalen. Ha fijn, we zijn er, denk je dan nog. En je stapt naar buiten…
BAM. De warmte slaat je zo ongeveer letterlijk en figuurlijk in je gezicht. Even dachten we dat we per ongeluk de lokale oven ingestapt waren, maar nee hoor. Het is hier ongeveer dag en nacht 32 graden en drukkend warm. Er zijn sauna’s waarvan we minder hard gaan zweten!
Gelukkig hadden we een airport pick-up geregeld en stond er – ondanks dat het vliegtuig een uur vertraging had, want dat hadden we aan het hotel laten weten – een chauffeur voor ons klaar. Konden we snel de koele auto in en ons vergapen aan het hectische Cambodjaanse verkeer. Want het is hier misschien bij lange na niet zo druk als in India of Thailand, er heerst wel eenzelfde soort rij-mentaliteit. Die van ‘doe maar een dotje’. Dus ogen dicht en gaan met die banaan!
Een klein half uur later arriveerden we bij ons hotel. Waarschijnlijk één van de allerbeste plekken in heel Phnom Penh. Met een heerlijk zwembad en onze kamer heeft een stapelbed waar Merijn onmiddellijk dolenthousiast van werd. Nu wilt-ie graag een stapelbed voor zijn verjaardag… Hij sliep dus erg goed, die eerste nacht in Cambodja. En wij dus ook.
Tegenstellingen
Hadden we al eens genoemd dat wij de sterren van de slow-start zijn? Wij werken er hard aan om onze kunsten nog verder te perfectioneren – het is maar goed dat we tot 10.00 uur bij het ontbijt aan kunnen schuiven, anders kwamen we helemaal nergens meer op een dag.
Over het ontbijt gesproken: dat is hier echt fantastisch. Geen verlept buffet met oudbakken brood en koude koffie, maar de keuze uit vier soorten ontbijtmenu’s, vers fruitsap, eieren naar wens en een schaal vers fruit. Mjammie, daar komen wij de dag wel op door!
Toen we dat dus eenmaal achter de kiezen hadden, gingen we op pad. We gingen Phnom Penh verkennen. Al snel werd ons duidelijk dat we niet voor een groter contrast hadden kunnen kiezen door eerst naar Hong Kong te gaan en vervolgens door te vliegen naar Cambodja. Cambodja is namelijk arm, heel erg arm. Het is één van de armste landen van de wereld en dat zie je. Veel bedelaars en kleine kinderen als straatverkopers (5 jaar was het meisje dat ons een armbandje wilde verkopen – ze sprak wel goed Engels). Een jonge moeder met een blote baby op een kleedje. Afval in de straten. Krakkemikkige huisjes. Rondscharrelende dieren. Onverharde wegen. Maar de mensen zijn vriendelijk en vooral heel erg gecharmeerd van Merijn (wie niet?).
Afdingen is het devies
Ons eerste uitstapje in Phnom Penh bracht ons naar de Russian Market, zo genoemd omdat daar vroeger de Russische expats hun inkopen deden. De Russian Market is een overdekte, bloedje hete, claustrofobische markt vol met kleding, zijden sjaals, souvenirs, drogisterij-artikelen en etenswaren. Vooral dat laatste gedeelte is, eh, indrukwekkend. Je zou er alleen voor geen goud ter wereld willen eten…
We wurmden ons door de smalle gangpaadjes met aan weerszijden torenhoge opgestapelde waren en steunden de lokale economie volop door onze dollars (daar betaal je hier mee) te spenderen aan T-shirts, rokken, broeken en jurkjes. Heel erg nobel van ons, dus. We hebben al het plan opgevat om vaker op reis te gaan, zodat we ook elders kunnen bijdragen aan de financiële vooruitgang van de plaatselijke bevolking.
Een koninklijke wandeling
Na onze shopping spree namen we de tuk tuk terug naar het hotel. Eigenlijk was het de bedoeling dat we lekker gingen chillen bij het zwembad, maar na een beetje rondgespetterd te hebben, ging het toch weer kriebelen. Lag het Royal Palace niet om de hoek van het hotel? Dus hup, die natte zwemkleding uit en weer op pad!
‘Normale’ toeristen nemen vast ruim de tijd voor dit soort toeristische hoogtepunten, maar wij vonden dat een klein uurtje voor sluitingstijd ook best kon. En we hadden gelijk. We zouden het je zelfs kunnen aanraden: het is lekker rustig (de grote touringcars hebben dan al lang het veld geruimd) en de zon zorgt voor mooie plaatjes. En meer dan een uur heb je echt niet nodig.
We hielden zelfs tijd over om onze eerste cache in Cambodja te zoeken én te vinden!
Kunstschatten, horloges en tempels
De cache was verstopt voor het Nationaal Museum – de plek die we een dag later gingen bezoeken. Een klein museum met mooie beelden, voornamelijk afkomstig uit de omgeving van Angkor Wat. Leuk om even doorheen te lopen, maar stel je er geen uitgebreide kunstcollectie bij voor.
Nog minder kunst vonden we overigens op de Central Market. Wel duizenden en duizenden kitscherige horloges, kleding, koffers en tassen, waarzeggers, de manicure, kappers en natuurlijk eten. Van dezelfde categorie overigens als op de Russian Market – het levert mooie plaatjes op, maar er ook willen aanschuiven om een hapje mee te eten? Nee, bedankt!
Na dat avontuur namen we een tuk tuk naar onze laatste culturele stop van die dag: Wat Phnom. Een tempel op een heuvel waar de stad Phnom Penh ook zijn naam aan heeft ontleend. Daar werden we nog achterna gezeten door een bewaker (we hadden even gemist dat we moesten betalen), maar gelukkig kwam dat allemaal goed en konden we de tempel bekijken. Erg mooi, maar niet groot. Iets wat Merijn (en wij stiekem ook) helemaal niet zo erg vonden, want dat betekende… snel terug naar het hotel en zwemmen. Plons!
De fantastische fietstocht
Bovendien moesten we vroeg naar bed. Op onze laatste dag in Phnom Penh vonden we het namelijk tijd om iets meer van de omgeving te zien. Ook was het tijd voor wat beweging. Dus wat doe je dan? Dan ga je fietsen!
Cambodja is (in ieder geval rondom Phnom Penh) lekker vlak, dus ideaal om met de fiets te verkennen. Tel daarbij op dat Merijn dol is op fietsen, dus dat is natuurlijk een gouden combi. Toch werd het wat te gortig om hem 20 kilometer zelf te laten fietsen, dus mocht hij plaatsnemen op een heuse aanhangfiets.
Dat was echt het beste idee dat we ooit hebben gehad!
Merijn vond het geweldig – net zoals de Cambodjanen die we onderweg tegenkwamen. Zonder problemen trapte hij mee. Eerst door de stad, maar al snel gingen we met een veerbootje naar een eiland in de Mekong en eenmaal daar ging het over onverharde, smalle paadjes langs de rivier, door de bananenbomen, tussen de koeien door, over hobbels en kuilen, langs tempels en door stoffige dorpjes. Echt een fantastische route!
Onderweg aten we babymaïs recht van het land, was er een stop bij een zijde’boerderij’ met heel veel vers fruit en staken we nog twee keer met krakkemikkige pontjes de Mekong over. Bij een tempel maakte Merijn een heleboel nieuwe vriendjes met de kinderen die hem nieuwsgierig kwamen bekijken. Hij wilde meteen in Cambodja gaan wonen!
Tot slot hadden we nog een lunch bij een restaurantje en daarmee zaten onze 20 fietskilometers er weer op. Dat zwembad was dubbel en dwars verdiend! Heerlijk de rest van de dag ‘vrij’ genomen, hoewel ’s avonds wel weer de koffers ingepakt moesten worden. Want de volgende dag, heel erg vroeg, zouden we de bus nemen naar Siem Reap.
