Dat valt nog niet mee, dat reizen. En er tegelijkertijd over schrijven, bedoelen we natuurlijk. Want hey, reizen is uiteraard wel appeltje, eitje. Echt niet zo moeilijk als je misschien denkt. Je stapt in een vliegtuig en elf uur later ben je in een ver, exotisch oord waar het warm is, ze als ontbijt gestoomde visballetjes eten en waar ze met z’n allen bovenop elkaar gestapeld in onvoorstelbaar hoge woontorens wonen. Jawel, het was ‘slechts’ elf uur vliegen en Merijn had geen zin om te gaan slapen.
“Nu al?” vroeg hij, toen we gingen landen op het vliegveld van Hong Kong.
Drie uur later viel hij in een lokaal restaurantje met zijn hoofd op tafel in slaap en was met geen mogelijkheid wakker te krijgen. Dus konden we hem een kilometer of twee terug naar het hotel dragen…
Maar goed, we zijn inmiddels al een paar dagen in Hong Kong en staan zelfs al op het punt om door te reizen naar Cambodja. We hadden het weer ouderwets druk met uitslapen en ontbijten en koffie drinken… eh, met bezienswaardigheden bekijken, natuurlijk. Zo druk, dat dit pas ons eerste verslag is.
De berg op!
Nadat we ons op onze aankomstdag met z’n drieën onder de douche gepropt hadden, waren we weer helemaal fris en fruitig om de stad verder te gaan verkennen. Op het programma stond de Victoria Peak, het hoogste punt hier op het eiland vanwaar je een ge-wel-dig uitzicht over de stad hebt. Natuurlijk ga je dan naar boven met de ouderwetse Peak Tram – een gerestaureerd bergtreintje dat ongeveer verticaal de berg opgetrokken wordt. Erg leuk, maar natuurlijk waren we niet de enigen, dus konden we eerst een uur in de rij voordat we in mochten stappen.
Eenmaal boven werd ons geduld gelukkig beloond. Niet rijkelijk, want het was mistig en we waaiden bijna uit ons jasje (wat we niet aanhadden, want het is hier dertig graden, haha!), maar we hadden toch een mooi uitzicht.
En we vonden en passant ook nog eens onze eerste cache in Hong Kong! Inclusief de eerste muggen.
Terug naar het hotel namen we de bus – we hadden geen zin om weer een uur in de wind op de tram te moeten wachten. Die bus scheurde met een noodvaart de nachtelijke berg af en stopte warempel nog voor de deur van ons hotel ook. Hadden we dat eens mooi uitgedokterd!
Boeddha’s, boeddha’s, boeddha’s
Wat nou vroeg op om als een dolle alle bezienswaardigheden af te strepen? Zoals je wel weet, zijn wij daar niet zo goed in en een jetlag van zeven uur tijdsverschil heeft daar niet echt een positieve invloed op. Dus stonden we de volgende dag op ons gemakje op en namen – na een rustig ontbijtje – de metro naar het klooster van de 10.000 boeddha’s, een eind buiten downtown Hong Kong.
En nee, we hebben ze niet geteld, maar het waren er wel een heleboel: levensgrote, goudkleurige boeddhabeelden. Erg mooi! En een flinke klim de berg op, maar dat kunnen wij natuurlijk best hebben. Eenmaal boven kwamen we bij een mooi tempelcomplex, compleet met pagode en grote wierookbranders. We konden zelfs eten in de vegetarische tempelkantine, wat we natuurlijk meteen deden. Het eten was niet spectaculair, maar hoe vaak eet jij nou in een boeddhistische tempel?
Terug liepen we via de lokale ‘begraafplaats’ (een soort enorm groot herdenkingscomplex) (er lag een cache) en namen we de metro terug naar Kowloon – het vaste land van Hong Kong. Daar gingen we shoppen! Marktjes! Kleding en schoenen voor vijf euro! Jammer dat ze in Azië zo klein zijn, maar anderzijds maar goed ook. Anders hadden we een extra koffer moeten kopen voor alle nieuwe aanwinsten…

Spectaculaire lichtshow! *kuch*
De dinsdagochtend verliep niet veel vlotter dan de maandagochtend. Maar toen we eenmaal wakker waren, sprongen we in de Ding-Ding (de tram) en dingdingden we naar het centrum van Wan Chai, een wijk op Hong Kong Island, waar we ook in het hotel zitten. Daar gingen we wandelen! Maar eerst ontbijten: afhaalchinees. Letterlijk en figuurlijk. Is dat lekker? Wel als je een goede kiest… Gelukkig kwamen we daarna nog langs een elitaire bakker met broodjes en koffie.
Met volle buikjes konden we weer op pad – lekker zweten in de dertig graden. Daar denken ze hier in Hong Kong trouwens heel anders over: overal zie je dikke winterjassen en –truien in de winkels hangen. De winter komt eraan! Zijn ze een beetje gek ofzo? Volgens mij wordt het hier zelfs in de winter niet kouder dan twintig graden…
Onze wandeling bracht ons langs verschillende tempels (waaronder de Man Mo Tempel, bekend om z’n overdaad aan wierook), door smalle straatjes, over steile trappen en via een luxe warenhuis (met zoetsappige kerstliedjes) naar de Star Ferry. Een boot, ja. En iedereen die Bregje kent, zal weten dat zij enorm uitkeek naar dit moment…
Gelukkig was het maar zeven minuten varen en terwijl de zon onderging, was dat toch wel een erg mooi tochtje! En zo hard schommelde het bootje niet. Bonus: aan de overkant lag een cache én we waren op de juiste plek om goed zicht te hebben op de Symphony of Lights – een lichtshow die iedere avond wordt gehouden. Een echte must see, niet te missen. Aldus de boekjes.
Onze mening? Nah, je kunt best zonder!
En weer door!
De woensdag brak aan en het werd tijd om Hong Kong vaarwel te zeggen. Toen we eindelijk weer wakker waren, uiteraard, waardoor er geen tijd meer was om nog wat meer te sightseeën. Wel konden we gebruik maken van de superhandige check-in op het treinstation, waarmee we onze koffers alvast op transport naar het vliegveld zetten.
Dag koffers, tot straks in Cambodja!
